lunes, 3 de enero de 2011

NO INICIO

Moito antes do primeiro ensaio existe todo o que descubriremos lentamente. Oculto no poema, revélase na dramaturxia e fíxase nos primeiros movementos. Como trasladar un poema a unha proposta escénica, como superpoñer unha capa sobre outra, como afondar nunha mirada antiga dun mundo de palabras perdidas?
Como entrar outra vez cos ollos pechados?



Unha astilla incrustada recorda
os novos aneis da acacia
que ó abrigo do nordés arquea
os dedos e percorre ríos subterráneos
Debuxo de Anxo Pastor e fragmento do poema da peza O Aire das Acacias

No hay comentarios:

Publicar un comentario