martes, 27 de diciembre de 2011

O MAR










A quietude medra
no corpo
das fotografías

O mar
a 1000 horas
de distancia

As fiestras do sol
mirando
na auga
mirando

domingo, 25 de diciembre de 2011

BIZANCIO

Nuestro amor es como Bizancio
tuvo que haber sido
la última noche. Tuvo que haber habido
me imagino
un resplandor en los rostros
de los que se agolpaban en las calles
o formaban pequeños grupos
en las esquinas de las calles y en las plazas
hablando en voz baja,
un resplandor que tuvo que haberse parecido
al que tiene tu cara
cuando te echas el pelo hacia atrás
y me miras.

Me imagino que no hablarían
mucho y solo de cosas
bastante indiferentes,
que tratarían de hablar 
y se detuvieron
sin haber llegado a decir
lo que querían
y lo intentaron de nuevo
y lo volvieron a dejar 
y se miraron mutuamente
y bajaron la mirada.

Los iconos muy antiguos, por ejemplo
tienen el mismo resplandor
que el flamígero fulgor de una ciudad en llamas
o el brillo que la muerte inminente
deja en las fotografías de los muertos prematuros
en el recuerdo de los supervivientes.

Cuando me vuelvo hacia ti
en la cama, tengo la sensación
de entrar en una iglesia
que fue quemada
hace mucho tiempo
y donde solo ha quedado
la oscuridad en los ojos de los iconos
plenos de las llamas que los aniquilaron.


poema de Henrik Nordbrandt & Serigrafía de Lorenzo Mattoti




miércoles, 14 de diciembre de 2011

LA BESTIA-FLOR

















El presentimiento de la vida vive hasta la muerte.
Un fuego helado recorrerá los huesos abrasándolos,
cuando en el día de San Pedro la cristalina llovizna
se infiltre en el viraje del verano.
Están a punto de brotar las flores rojizas,
en las costillas, cerca de la clavículas, en la cabeza,
escribirán en el herbal elena arborea,
se encuentra en la Hyperborea helada,
en los jardines de ladrillo, en la hierba de piedra.
De los ojos surgieron oscuros claveles,
yo soy a la vez arbusto de rosas y de nomeolvides,
como si un jardinero salvaje me hubiera injertado,
una grave lepra floreada.
Yo seré violeta y roja,
purpúrea, amarilla, negra, dorada,
yo seré en la nube zumbante y amenazadora
brevadero de los abejorros.
Cuando yo me marchite, oh dios mío,
quedará como una bola mordida
enfriada y con la piel quebrada,
ya seca, una bestia flor media muerta.


traducida por Ana Domenech para La hora de Rusia (Visor, 2011),
ilustración de Gabriela Giandelli


sábado, 26 de noviembre de 2011

SIMIC


Las cosas no eran tan negras como algunos las pintaban. Había un bello niño vestido de negro y jugaba con dos manzanas negras. O era una chica. Fuera lo que fuera, tenía unos pequeños dientes blancos. El paisaje al que daba su ventana había sido oscurecido con un brochazo de pintura pesado y tosco. Todo era muy teológico, salvo cuando el niño sacó su lengua roja.

*

"Recuerda que al escribir un poema estás construyendo una máquina del tiempo, un vehículo que permitirá a otros viajar por su propia mente, así que no te sorprendas si no te resulta fácil lograr que todas las piezas de ese mecanismo funcionen correctamente" ... é o séptimo consello de Simic que atoparedes no artigo "Siete consejos de Charles Simic a los jóvenes poetas" en Fronterad

sábado, 5 de noviembre de 2011

TOLENTINO MENDOÇA


Do canto de Débora (Jz, 5, 31)

Os que te aman sejam o sol

no cimo do seu esplendor


José Tolentino Mendoça - Ana Juan

lunes, 31 de octubre de 2011

miércoles, 19 de octubre de 2011

viernes, 14 de octubre de 2011

DE ESTACIÓNS AO MAR

¿Non o sabiades?
Nada é ese acougo transitorio, de beira:
O mar perto da area, que xa é mesmo
que dicir a Morte.

*

o poema de Xohana Torres e a ilustración de Alberto Vázquez

martes, 4 de octubre de 2011

JOSEBA SARRIONANDÍA
















El ánimo de quien ha estado preso
Retorna siempre a prisión.
En la calle se cruza siempre con jueces, fiscales y abogados
Y los policías, aún sin reconocerlo,
Le miran más que a cualquier otro,
Porque su paso es sosegado o bien
Porque su paso es en extremo sosegado.
En su corazón habita,
De por vida, un condenado.


en 8 poetas raros (Árdora, 1992)

miércoles, 28 de septiembre de 2011

OROZA


E Poe estaba americando e Poe levaba un bicho que saíra pola súa boca
E era Poe Poe Poe
Poe facendo ruídos coa auga
Poe bicando pola alma da praia

*
derradeiros versos de América dentro do Cabalum de Oroza

jueves, 22 de septiembre de 2011

REGALO













Falo do fondo da noite
falo do fondo da escuridade
e do fondo da noite falo

Se ves a casa meu amor tráeme unha lámpada
e un fachal
dende onde poida mirar a leda travesía

Blutch, debuxo


domingo, 18 de septiembre de 2011

MOSCAS

morta entre
as súas moscas mortas
unha liña de aire
arrola á araña


os versos de Beckett e a ilustración de Blutch do que podedes ver as obras que expón neste intre na Galerie Martel

miércoles, 14 de septiembre de 2011

sábado, 10 de septiembre de 2011

VOLCANO


TRAS A PUBLICACIÓN DE "BAIXO O VOLCÁN"

O éxito é como un terrible desastre.
Peor que a túa casa ardendo, os ruídos do derribamento
Cando as vigas caen cada vez máis de présa
Mentras ti sigues alí, testemuña desesperada da túa condenación.

A fama coma un bébedo ensume a casa da alma
Revelando que traballaches só para iso
Ah, sen non sufrise o seu beixo traidor
E permanecese na escuridade para sempre, afundido e fracasado.


Volcano: an inquiry into the life and death of Malcolm Lowry é un excelente documental sobre o autor dirixido por Donald Brittain & Jon Kramer no ano 1976.

martes, 6 de septiembre de 2011

ESTRATEXIAS


Evitar as imaxes-dor.
Afastalas.
non abrir o abaixo. Alí,

o berro cada vez máis feble
Unha condensación do hálito.
Certa condescendencia
no irremediable. Non obstante,

coidar o aceno baixo o xeo.
Salvar o hálito e prolongalo.
A lucidez é fraxil.

a ilustración é de Élodie Durand e o poema de Chantal Maillard

lunes, 29 de agosto de 2011

jueves, 25 de agosto de 2011

A IDADE DE OURO


Son o curso da area que esvara
entre o bolo e a duna
chuvia de verán chove sobre a miña vida
sobre a miña vida que fuxe de min e perségueme
e non rematará ata o seu nacemento


versos de Samuel Beckett e unha imaxe do coreógrafo e bailaor Israel Galván do que podedes ver un extracto da súa peza A idade de ouro

domingo, 21 de agosto de 2011

miércoles, 17 de agosto de 2011

CURIOSIDADE


Curioso é o amor.
Curioso o que doe,
o que arranca,
o que pranta no seu lugar.
Curioso o que dura.


os versos son de José María Parreño dentro de Viajes de un antipático
a ilustración é de Carmen Segovia

miércoles, 10 de agosto de 2011

BERNAT



Para acadar ó que es
nada mellor
que unha escaleira sen pasos




máis versos de Bernat no seu blog
o móvil é de Calder

viernes, 5 de agosto de 2011

NUNHA ESTACIÓN DO METRO


A aparición das caras entre a multitude;

pétalos nunha negra, húmida rama.

*


The apparition of these faces in the crowd;

Petals on a wet, black bought.


versos de Pound e o graffiti do Inside Out Project de JR.



domingo, 31 de julio de 2011

OS CASTIÑEIROS E A TERRA










19 CASTIÑEIROS MORTOS


Sobre o monumento ás vítimas do masacre

del Eldorado dos Carajás

Non dan castañas

como a cantrocha do fusil da balas.


Pero dan posesión da terra:

¿se non invadimos o pasado

como diremos que é noso?


O eido movedizo, o prado do vento,

onde medra a herba do dano…


¿Eldorado? Un día quizais do Carajás


Polo que non dan sombra,

só para arrepiar a paisaxe.


Non dan sosego ó chan onde están

os trocos soterrados.

o poema é do brasileiro Sérgio Alcides

e a Onda, Noite de Georgia O´Keeffe

miércoles, 27 de julio de 2011

O INTRE

















Para poñer por escrito todo o que conteño neste intre
baleiraría o deserto a través dun reloxo de area,
o mar a través de una clepsidra,
gota a gota e gran a gran
ós impenetrables, inmensurables mares e areas liberados.

Porque os días e as noites da terra demóucanse sobre min
as mareas e as areas atravésanme,
e eu só teño dúas maos e un cor para reter o deserto e o mar.

Se fuxe e me esquiva, ¿que podo conter?
As mareas arrásanme
o deserto deslízase baixo os meus pés

os "Outeiros Vermellos" son de Georgia O´Keeffe
e os versos de Kathleen Raine

lunes, 25 de julio de 2011

KATHLEEN RAINE


Presenzas vivas
potestades, anxos
como se lles chamou un día.
Agora, sen nome, reclaman eles, e só din
"Conténtate, existe a alegría",
e este tenue mundo
non está lonxe
de onde estamos.

os versos de Raine e a imaxe de O ceo sobre Berlín

jueves, 21 de julio de 2011

ESPELLO CEGO


Devastáronse os recordos dos tempos antigos
dende entón a luz é artificicial
e os anxos xa só xogan cos paxaros e as flores
ou sorríen no soño dun neno

imaxe de Douglas Gordon e versos de Nelly Sachs

miércoles, 27 de abril de 2011

martes, 19 de abril de 2011

FOTOGRAMAS (IV)






Unha estela incrustada recorda
os novos aneis da acacia
que ó abrigo do nordés arquea
os dedos e percorre ríos subterráneos

viernes, 15 de abril de 2011

FOTOGRAMAS (III)






Os obxectos fetiche instalados na memoria: a conservación do recordo nos amuletos.


Atobadas as mimosas abren os meus ollos durmidos

imaxes de Esther Taboada

miércoles, 13 de abril de 2011

FOTOGRAMAS (II)





Un fotograma é cada unha das imaxes impresionadas químicamente na tira de celuloide do cinematógrafo ou da película fotográfica. Cando visualizamos no cine unha secuencia a unha frecuencia de 24 por segundo aparece o movemento: unha ilusión.
Aneis é unha curta sobre os amuletos da memoria, sobre a repetición continua dos recordos en fotogramas de películas antigas.
imaxes de Esther Taboada

lunes, 11 de abril de 2011

FOTOGRAMAS (I)





Nuns antigos estudios esquecidos
polos cristais das fiestras atopei
o meu corpo sen cor
na cámara de cinema

imaxes de Esther Taboada

sábado, 2 de abril de 2011

A MECÁNICA DOS ANEIS

Borsalino de Emérita Mendez

A danza coma forma pensamento. En
Aneis atópanse os recordos cos movementos e os obxectos cinguidos nas palabras. Hai accións que en certa forma son palabras ou que funcionan como elas dentro dos versos do poema... en Aneis intentouse "filmar" e "montar" a mecánica da memoria dun texto en movemento.


Destilada no aire
unha rama de mimosas
borda o meu vestido
entre plásticos pendurados
tinguindo as mans somnámbulas
en douradas colchas de liño

miércoles, 16 de marzo de 2011

ESTREA


Presentamos Aneis o vindeiro xoves 24 de marzo ás 20.00h na Galería SCQ (Santiago de Compostela). A peza prodúcese co apoio do Centro Coreográfico Galego (CCG) dentro do Programa de Investigación Coreográfica.
Aneis é unha proposta na que a intertextualidade entre a danza e a poesía guía a creación escénica. A peza recorre O aire das acacias, derradeiro poema de Dentro do labirinto (Espiral Maior, 2009), coa que pecho unha serie arredor do libro. Aneis é unha curta sobre os amuletos da memoria, sobre a repetición continua dos recordos en fotogramas de películas antigas.

Branca Novoneyra (coreografía, interpretación e textos)/ Kirenia Martínez (asistencia coreográfica)/ Jesús Andrés Tejada e Isaac Garabatos (espazo sonoro e vídeo )/ Esther Taboada (foto).

domingo, 6 de marzo de 2011

UNHA LAGOA



No medio da peza unha lagoa. Unha frase de movementos aínda por decidir, un intre clave para a cohesión da proposta. Algo improvisado con demasiada forza que, cando intentamos pautar, creou unha sólida barreira. Quizais abandonemos o movemento proxectado e poidamos transformalo na ficha descuberta do xogo que queremos contar.

miércoles, 2 de marzo de 2011

O MEU VESTIDO


Destilada no aire
unha rama de mimosas
borda o meu vestido


O motivo da peza e do poema: un vestido... como decía a poeta Adília Lopes

Ah quem me dera um vestido
que me queimase